ANN VAN DER HEGGEN

Ann Van der Heggen , afgestudeerd in 2002
Master of Science in de ingenieurswetenschappen: Werktuigkunde

Manager Technische Dienst Assenfabriek

Werktuigkunde of mechanica heeft voor mij net dat ietsje meer technische uitdaging. Mijn grote droom was om enorme bruggen te bouwen en op een werf rond te lopen met zo’n gele helm op mijn hoofd.

 

 

Bruggen bouwen?

Vijftien jaar geleden besloot ik na mijn middelbare studie - wetenschappen-wiskunde (8u.) - ingenieurswetenschappen te gaan studeren uit voorliefde voor vakken als wiskunde en fysica. Ik was een student met vooral veel activiteiten in het weekend: een vriend die thuis woonde, korfbal op zondag... Dit sloot niet uit dat ik in de week eens een pintje ging drinken of naar een TD ging, maar ik probeerde wel een deel van de vakken bij te houden. In de loop van mijn studiejaren is mijn droom hier en daar wat bijgeschaafd. Om bruggen te bouwen had ik bouwkunde moeten kiezen als ingenieursspecialiteit, maar deze opleiding had mijns inziens te weinig technische uitdaging. Werktuigkunde, beter bekend als mechanica, had dit voor mij wel.

 

 

Techniek is mijn ding

Eenmaal afgestudeerd ben ik beginnen werken bij Atlas Copco. Hier vond ik een goede aansluiting op mijn technische opleiding mechanica. Atlas Copco is namelijk een bedrijf dat heel technisch en innovatief is en dit op alle vlakken: engineering, productie, logistiek, kwaliteit...

Ik heb daar een negental jaren gewerkt op de engineering afdeling.  Mijn laatste jaar bij deze firma heb ik gewerkt als productiecoach en stond ik dus elke dag op GEMBA. GEMBA is Japans voor 'de plaats waar het werkelijk te doen is'. In lean manufacturing wordt hiermee verwezen naar de werkvloer. Het is daar dat je zorgt dat je bepaalt of je slaagt als manager en niet van achter je bureau. Hier heb ik dan ook enorm veel geleerd op sociaal vlak: coachen van mensen, omgaan met vakbonden,...

Techniek is echt mijn ding, maar daar heb ik geleerd dat je zonder sociale capaciteiten niet ver komt in het leven.

 

Maar wanneer je een gezin hebt, veranderen je prioriteiten en om voor mezelf en mijn gezin een evenwichtigere work-life balance te realiseren ben ik op zoek gegaan naar een nieuwe uitdaging. Aan twee voorwaarden moest deze nieuwe uitdaging voldoen. Ten eerste moest het bedrijf zo gelegen zijn dat ik veel minder tijd in de auto moest doorbrengen. Ten tweede moest het bedrijf technologie hoog in het vaandel dragen.

Beide heb ik gevonden bij DAF Trucks. 

Met een vestiging in Westerlo en een andere in Eindhoven is mijn work-life balance veel meer in evenwicht. Dat DAF Trucks technologie hoog in het vaandel draagt, heb ik gemerkt aan onder andere het machinepark van de cabinefabriek dat met een 30-tal robots is uitgebreid om ervoor te zorgen dat de nieuwe truck, de euro 6, op een kwalitatieve en kostefficiënte manier kan geproduceerd worden.

In januari 2013 ben ik gestart als teamleider centrale procesengineering, afdeling technieken. Samen met het team van een 12–tal ingenieurs was ik verantwoordelijk voor de automatisering en de testinstallaties van de cabinefabriek in Westerlo.

Ondertussen ben ik doorgegroeid tot onderhoudsmanager binnen de Assenfabriek. Als mechanisch opgeleide ingenieur voelt dit aan als thuiskomen. Maar als ik mijn dagtaken overschouw, verbaast het me telkens hoeveel ik ook gebruikmaak van mijn opgedane people skills.

 

 

Vrouwen en mannen

Het cliché dat de ingenieurswereld een mannenwereld is klopt, maar dit is juist een voordeel. Mannen zijn meestal rechtdoorzee, zodat je onmiddellijk weet waar je staat bij hen. Sommigen zijn misschien nogal wantrouwig ten opzichte van een vrouw als ingenieur maar dan is het juist een uitdaging om te bewijzen dat we ook ons mannetje kunnen staan. 

VOLGENDE GETUIGENISSEN INTERESSEREN JOU MISSCHIEN OOK?